Mroczna, niezbadana przestrzeń kosmiczna, a gdzieś w jej odmętach opuszczona stacja orbitalna, w której dochodzi do awarii.
Osamotniony bohater przemierza jej ponure zakamarki, by wykonać arcyważną misję i naprawić usterki– widzieliśmy to w filmach  i grach wiele razy, także w wirtualnej rzeczywistości.

Podczas gdy mogłoby się wydawać, że w tym temacie nic nie jest w stanie nas już zaskoczyć, Yupitergrad wyciąga do nas rękę (lub raczej przyssawkę), przynosząc temu gatunkowi pewien powiew świeżości. Robi to w bardzo niekonwencjonalny sposób, wyposażając naszego dzielnego zdobywcę kosmosu w… gumowe przepychacze!

Tam naszym zadaniem będzie produkcja PEKOLu – kosmicznego paliwa, które ma przyspieszyć skok technologiczny, zapewniając naszemu Mocarstwu przewagę w wyścigu zbrojeń. Jak to zwykle w takich sytuacjach bywa, nie wszystko przebiega zgodnie z planem i na stacji dochodzi do szeregu awarii, którym zaradzić możemy jedynie my  (reszta załogi podobno akurat ma wolne).

Pomogą nam w tym (ale jedynie głosem) dowodzący naszą misją generał Varnikov oraz AI-sha – pełniąca rolę przewodnika po stacji sztuczna inteligencja, która od czasu do czasu przy okazji sypnie jakimś sucharem, sarkazmem lub (niekoniecznie udowodnioną naukowo) kosmiczną ciekawostką. Najwięcej pożytku przyniesie nam jednak rewolucyjny wynalazek, będący elementem naszego skafandra – Kosmosticks – i to właśnie on jest największą siłą tej gry.

Gra oferuje bardzo proste zasady – możemy przyczepić przyssawkę do dowolnej niebieskiej powierzchni, by zawisnąć na linie, natomiast wszelkie obiekty koloru żółtego możemy za ich pomocą przesuwać. Długość lin możemy dodatkowo regulować za pomocą przycisków na kontrolerach. To rozwiązanie zapewnia praktycznie nieograniczoną swobodę ruchu, a także jest niesamowicie proste i intuicyjne – już po chwili spędzonej w samouczku nie miałem z nim żadnych problemów.

Czasem zdarzy nam się również zanurzyć w zalewającej korytarze wodzie – wtedy do poruszania się wykorzystamy znajdujące się na nadgarstkach silniczki. Żeby nie było jednak całkiem prosto, stacja wypełniona jest różnymi niebezpiecznymi przeszkodami, a poziom trudności gry z czasem rośnie – będziemy unikali kontaktu z miażdżącymi wirnikami, śmigłami wentylatorów czy wysokim ciśnieniem znajdującego się pod stacją Jowisza.

A gdy czasem powinie się nam noga (czy też ręka) i zaliczymy bolesne spotkanie z jedną z przeszkód – w żaden sposób nie wywoła to w nas frustracji, ponieważ błyskawicznie bez żadnej planszy ładowania będziemy mogli rozpocząć od nowa dany etap i znów cieszyć się swobodnym bujaniem.